Floris Vanhoof is een van de meest getalenteerde multimedia-artiesten van zijn generatie. Hij is niet alleen bouwer van vreemde elektronische instrumenten, zijn heel persoonlijke concerten combineren telkens zijn nieuwe muzikale constructies met organische visuele creaties die sterke raakvlakken vertonen met de avant-gardistische stromingen uit de jaren 60 en 70. Zijn meest recente elpee (Cycles of Confusion, KRAAK, 2012) illustreert zijn enorme veelzijdigheid en passie voor details. Voor zijn concert met Nathalie Forget bouwt hij een eigen versie van de “métallique-luidspreker” die ook voor de Ondes Martenot gebruikt wordt.

Nathalie Forget is een klassiek geschoolde Ondesspeelster. Ze speelt de analoge Ondea met Martenot luidsprekers. Forget speelde al in heel wat gerenommeerde internationale orkesten, maar is zelf ook componiste. In haar eigen werk tast ze niet alleen de mogelijkheden van het instrument af, maar ook de grenzen van de moderne compositie. Ze studeerde o.a. bij Thomas Bloch. Momenteel is ze assistente bij Valérie Hartmann-Claverie in het nationaal conservatorium van Cergy-Pontoise.

Mia Prce maakte de laatste twee jaar furore in de Belgische underground als MIAUX. Ze is klassiek geschoold als pianiste, maar maakt solo bevreemdende keyboardexotica waarin minimalisme en droomextase centraal staan. Voorlopig releaste ze enkel een aantal cassettes en een seven inch op het Antwerpse Ultra Eczema label. Een nieuwe 7” is voor begin volgend jaar.

Moemlien is Hannah Friese, een in de Benelux rondzwervende Duitse undergroundartieste pur sang. Zij maakt met behulp van cassettes, loops, field recordings en keyboardimprovisaties uitgesponnen composities die zowel refereren aan new age als aan een romantische variant van de collagecultuur. Het gros van haar releases komt uit op cassettes en in kleine oplagen.

Daniel Padden is een van de leden van het über-Britse gezelschap Volcano the Bear, maakt deel uit van het Schotse One Ensemble en heeft daarnaast nog zijn soloproject. In alles wat hij doet, zijn improvisatie en experiment de uitgangspunten, maar hij gebruikt zowel elementen uit folk, etnische muziek, Canterbury scene, fusion, prog en avant-garde. Padden is ook actief als componist voor theater- en filmproducties.

Brecht Ameel is het brein achter het project Razen dat in verschillende formaties experimenteert met etnische instrumenten en deep listening drones. Ameel is een klassiek geschoold gitarist en maakt solo o.a. muziek voor internationale dansvoorstellingen. Hij is vooral gepassioneerd door hoe geluid werkt in relatie tot ruimte.

Dit korte filmprogramma onderzoekt hoe de thema’s, motieven en verhalen uit de oude cultuur kunnen functioneren binnen een geanimeerd, modernistisch vaccuüm. In een tijdspanne van tachtig jaar en in drie compleet verschillende uitwerkingen wordt respectievelijk gerefereerd aan de Platonische idee, de Griekse mythologie en de klassieke kunsten in het algemeen. Daarbij wordt het bronnenmateriaal niet enkel geabstraheerd, het gaat een al dan niet explicitiete dialoog aan met een nieuwe socio-culturele context en nieuwe werkwijzen. Deze drie korte animatiefilms tonen elk op hun manier welke plaats de Griekse cultuur nog kan innemen in een modern artistiek discours. In l’Idée van Bartosch zouden de universalistische ideeën nog moralistisch kunnen worden geïnterpreteerd, bij Claydon zijn ze verworden tot losse schizofrene associaties. Bickford zit er ergens tussenin. Claydon toont aan dat de verwerking uiteindelijk onmogelijk is. “Every replay of the past is fated to be flawed” leest het bijschrift bij zijn The Ancient Set. De schoonheid van deze films schuilt juist in deze onmogelijkheid. De invloeden uit de Griekse cultuur die aan de basis lagen van elk werk, worden daardoor telkens omgebogen en versmolten tot een experimentele abstractie, zij het expressionistisch, psychedelisch of als post-psychedelische computer art.

L’Idée - Bertold Bartosch (25’54”, 1932)
“The first serious, poetic, tragic work in animation”
Bartosch haalde zijn inspiratie voor deze film uit Die Idee, een boek met houtsnedes van de Vlaamse kunstenaar Frans Masereel. De snedes worden tot leven gebracht door geanimeerde papieren en kartonnen figuren. De hele film lijkt dus een modernere voortzetting van het werk van Masereel. Bartosch primeurt verder in het introduceren van een ongeziene tragiek in de animatiefilm. Voor de soundtrack werd voor het eerst in de filmgeschiedenis gebruik gemaakt van een elektronisch instrument, de ondes Martenot.

Prometheus Garden - Bruce Bickford (28’, 1988)
“Wildly imaginative and morbidly funny”
Animator Bruce Bickford is het meest gekend om zijn klei-animaties. Met visceuze stop-motion creëert hij surrealistische scènes van mensen, beesten of iets daartussen. Prometheus’ Garden is de eerste film waarover Bickford de volledige artistieke leiding in handen had. Het resultaat blijft bij door Bickford’s visionaire landschappen, vervreemdende figuren en de beklijvende incorporatie van de Griekse mythe van Prometheus.

The Ancient Set - Steven Claydon (7’43”, 2009)
“A staccato collision of monadic pixels, antique statuary, modern-day men and women in woeful nylon togas and a soundtrack that feeds the score of a composition designed to be played on replica Roman instruments through a slightly outmoded synthesizer”
In zijn 8 lange minuten kruist The Ancient Set psychedelische 70’s videosynthesizers, oud-romeinse re-enactment kostuums, Griekse bustes en een chaotisch-elektronische soundtrack. De flitsende achtergrond gecreëerd door de synthesizers vormt een perfect kader voor de Hamiltoniaanse collages van Claydon.

Thierry Müller is ongetwijfeld een van de best bewaarde schatten van het Franse continent. Al sinds de jaren 70 is hij onophoudelijk bezig met het verkennen van muzikale grenzen. Dit deed en doet hij voornamelijk onder het pseudoniem Ilitch. Onder invloed van de ideeën van klassieke avant-gardecomponisten begon hij veertig jaar geleden rockmuziek naar zijn hand te zetten door experimenten met prepared guitar, EMS synthesizers, tape loops etc. In de jaren 80 werd de elektronica steeds belangrijker en probeerde hij de popmuziek van de tijd om te vormen tot een psychedelische variant. Zo blijft Müller tot op heden steeds uitwegen te vinden voor zijn experimenteerdrang.

Aaron Moore is een multi-instrumentalist en bekend als een van de oprichters van Volcano the Bear, drummer van Amolvacy (een trio met Dave Nuss en Sheila Donovan) en als soloartiest onder de naam Invisible Sports. Daarnaast is hij een begenadigd improvisator. Hij speelde o.a. met Dan Warburton, Tom Recchion, Andrew Liles etc. Na twee albums met Anla Courtis laat hij nu zijn samenwerking met Müller op de wereld los met een album op het three:four label.