Leif Elggren is de ene helft van het absurd-groteske performance & harsh noise duo The Sons of God — herinner u de waanzinnige performance op het KRAAK festival, waarin twee dreigende mannen, een overweldigende wall of sound, en een tafel de hoofdrol opeisten. Solo verkent hij duistere en waanzinnige uithoeken van de menselijke ziel, waarvoor hij de vastgelegde verhoudingen tussen sociale conventies, betekenis en het banale herdefinieert.

Daniel Löwenbrück is naast Raionbashi ook het brein achter het Tochnit-Aleph label. Performer, noiser, Schimpfluch-Gruppe-lid, oftwel The Method Man of Aktionism.

In Bergen, naar verluidt een stad waar het continue regent, verduwt de jonge Stine Janvin Motland de grenzen van de menselijke stem. Als rechtgeaarde vokaal poëte produceert ze moeiteloos een intens spectrum, waarvan nauwelijks te geloven valt dat een menselijke stem ze uberhaupt kan bedenken.

In 2014 debuteerde ze met twee platen, Oh Wow en In Labour, die sindsdien in hoge rotatie het KRAAK kantoor op sfeer brengen.

Valeri Scherstjanoi is een Laut dichter, een beeldend kunstenaar en een van de sterke mannen die Futuristische en Dadaïstische klankpoëzie in leven houdt. Als kind groeide hij op in Kazachstan, in wat ooit de Sovjet Unie heette. Als expert in het uitvoeren van Futuristische en Dadaïstische gedichten, gebruikt hij taal als de ruwe drager voor geluid en muziek. Zijn meest recente tape, op No Basement is Deep Enough, laat eigen Lautdichtung horen, excellente abstracte poëzie met een diepe emotionele kracht.