Waarom proberen nieuwe beschrijvingen te bedenken als de albumtitels van Andra Ljos gretig het gevoel overbrengen dat haar muziek oproept? De Russisch-Armeense artieste Aleksandra Evseeva (een derde van het trio 2muchachos), gevestigd in Vilnius, creëert sonische verhalen die onleesbaar, griezelig, buitenaards en megalithisch aanvoelen, maar ook een gevoel van vertrouwdheid en intimiteit uitstralen. Ze maakt soundtracks voor verschillende regio's, die een soort verhalende kwaliteit hebben. Via verschillende routes - dreunende orgels, betoverende percussie, tsjilpende vogels - voeren ze je mee naar mythische sferen die rechtstreeks uit legendarische verhalen komen. Het maakt niet uit in wat voor soort oase je terechtkomt, je zult er willen blijven rondhangen en je laten inspireren om je eigen wereld te bouwen.

Cluster Bomb Unit werd in 1989 opgericht in Stuttgart en toerde al vele malen de wereld rond met hun rechttoe rechtaan, no bullshit Duitse Raw Punk Kommando mars. Hoewel de bezetting in de loop der jaren is veranderd, levert de huidige line-up, met leden van Metabolusmus en hengsten uit de Baden-Württemberg crustscene, die onverwerkte punk echtheid recht naar je hart. Oogkasverlammende riffs, oorverdovende feedback en snelle drumaanvallen schallen verschroeide anthems voor vrede en politieke rechtvaardigheid uit ~ laat de boodschap van liefde niet verwateren door vermeende agressie en laat de catharsis komen zoals ze komt. En vergeet natuurlijk je oordoppen niet.

Arnaud Aubry en Thomas Durand, die over de bergkammen van Nantes komen, begonnen hun avontuur als Elastic Systems in 2022 en verdiepten zich in de synergie tussen mens en machine door middel van wiebelig elektronisch spel. Elektronische drums en MIDI-signalen spelen wisselende complementaire rollen en genereren ongelijksoortige vormen die variëren van parmantige krautrock tot pezige fysicaliteit. De improvisaties van Elastic System zijn soms zeer technisch en hoekig, maar smelten net zo goed samen in vrij zwevende golfvormen die de luisteraars - en hun dansbewegingen - aansporen om zich te engageren in een voortdurend verschuivende sonische wereld, die alles samenbrengt in een 'kies-je-eigen-avontuur'-cascade van meedogenloze euforie.

Sinds 2015 gebruikt de Finse multimediakunstenaar Rusto Myllylahti de naam Elatu Nessa om zijn DIY, meditatieve, lo-fi geluiden te verspreiden in zijn thuisland en door heel Europa. Een mix van veldopnames, psychedelische gitaar, hypnotiserend gezang en zacht gebrom. Zijn laatste album Pääportti, uitgebracht op Ultraääni & Raatoraita in 2023, werd opgenomen, gemixt en geproduceerd in Helsinki, Londen en aan zee. Toch zal het deze geluidstovenaar geen enkele moeite kosten om zijn magie te laten horen in het donkere en mysterieuze Antwerpse bos, want de uilen en vossen springen al uit hun schuilplaatsen om zijn tranceverwekkende loops te ervaren en worden vrolijk gewiegd in zoete en zachte mijmeringen ~ Het Bos zal nooit meer hetzelfde zijn

Deze schimmige bemiddelaar in elektronische zaken, wiens echte naam zelfs voor degenen die hem kennen verwarrend is, infiltreert subtiel onder- en bovengrondse scènes sinds ten minste 2002, onder meer via zijn KRUT EP Cordial Invite uit 2020. HP, die oorspronkelijk uit Norfolk komt en nu al veel te lang in Berlijn woont, verbrijzelt alle vooropgezette ideeën over wat er in een melodie zou mogen komen. Hij vertrouwt op drummachinegekte, lagen krankzinnige samples, demente loops en onverstaanbare vocalen voor een rauwe auriculaire bait-and-switch. Ontwrichtend, hypnotiserend en treffend omschreven als "bijna dansbaar", nemen Pollard's post-industriële lokkertjes ons mee naar brutale nieuwe werelden van sonische misleiding waar we graag onze tijd uitzitten. Die gouden microfoon is de ware baken van hoop.

Saxofoniste Virginia Genta en drummer David Vanzan hebben allerlei circuits bespeeld - al dan niet officieel - met hun verpletterende mix van vrije jazz die afdaalt in spastische waanzin. De Jooklos zijn actief sinds 2004 en blazen de geesten over de hele wereld omver met occasionele handlangers van hoog kaliber zoals Chris Corsano, Bill Nace, Makoto Kawabata, Dror Feiler, Mik Quantius en Thurston Moore. Ze hebben oren en podia platgewalst met demente psychedelische improvisaties die alle begrip tarten: De percussieve slagen crashen en botsen onophoudelijk door de waanzinnige stuwkracht van het riet, en openen uitgestrekte velden van sonische mogelijkheden die je verbijsterd achterlaten en je oren naar plaatsen brengen waar alleen je derde oog kan kijken.

De uit Turijn afkomstige zangeres en multi-instrumentaliste Maria Valentina Chirico en haar harmonium lijken onafscheidelijk. Als kind werd ze verliefd op het geluid ervan en deze onschuldige toewijding loopt - of liever gezegd, wandelt - vredig door haar muziek. Opgeleid in barokke, klassieke en hedendaagse muziek, gebruikt Chirico haar engelachtige stem, harmonium, tapes en elektronica om beklijvende en magische ambient-folk liedjes te creëren. Ze werkt vaak samen met andere muzikanten, waaronder de 11-jarige Marta Arbarello, en maakt deel uit van het duo Tubipora Musica met harpiste Vanja Contu. Haar muziek zorgt voor die vreemde mix van melancholie en geluk die zowel troostend als verontrustend is. Luister met de nodige voorzichtigheid, want valse jeugdherinneringen kunnen je hoofd op hol brengen. Misschien verlang je wel terug naar een verleden dat nooit het jouwe was, haal je herinneringen op aan verliefd worden op een instrument dat je nog nooit bespeeld hebt ~ muziek om een sneeuwpop te bouwen en die langzaam te zien smelten.

Het muzikale geesteskind van kunstenaarsduo Maddie Banwell en Grace Black, Mosquito Farm, draait om zelfgemaakte instrumenten. In 2022 begon het duo muziek te maken met opstellingen met voorwerpen als poedermelk, ventilatoren, pingpongballen, campingtafels en plastic flessen. Als ware poppenspelers banen ze zich op speelse maar doelbewuste wijze een weg door dit lawaaiige hok van geautomatiseerde en handmatig bespeelde akoestische creaties, wat resulteert in live optredens die grillige percussie en onheilspellende industriële drone-geluiden voortbrengen. Deze sonische boeren hebben hun muggen/instrumenten naar verschillende DIY- en kunstruimtes in Londen gebracht en zijn nu klaar om overzees te komen zoemen!

Nina Garcia en Maria Bertel komen samen in een koortsdroom die werkelijkheid wordt. Nina's op gitaar gebaseerde excursies als Mariachi zoeken de grenzen van de hoorbare ervaring op en gebruiken beweging en modulatie om inventieve geluidsformaties te boetseren; Maria, zowel in haar solo-activiteiten als in samenwerkingen met meerdere figuren in de grotere improvisatiewereld (Johns Lunds, het eerder genoemde Jooklos, de vele talenten van het Selvhenter ensemble), gebruikt de trombone om vervormde drones uit te blazen voor een explosieve zintuiglijke overbelasting. Als duo komen texturen en ritmes tot leven door brandende versterkerlampen, gitaar en trombone reageren en breken, een krachtige complementariteit die door bulderende knallen snijdt. Hun eerste gezamenlijke release KNÆKKET SMIL verschijnt in februari van dit jaar in een unieke co-release constellatie gevormd door No Lagos Musique, Otomatik Muziek en ondergetekende van KRAAK.

Hier is wat leftfield frisheid uit het altijd alwetende Spettro microversum: Simone Bornati van de Twoonky/TwoMonkeys/Chorus Abstracta/etc en geluidskunstenaar Luisali raken sonisch verstrikt in elkaar voor een van de meest verwarrend plezierige muzikale trips in de recente geschiedenis. Luisali's tapemanipulaties, die veldopnames, warbled disco, gesamplede beats en onduidelijke kosmische geluiden omvatten, vormen een lanceerplatform voor Simone's saxdiversies, loopings en echo's die schijnbaar uit een andere tijd en plaats komen. Het resultaat is dystopische trip hop voor liminale dansvloeren, waar wat aanvankelijk onhandig en asynchroon aanvoelt al snel een eigen gevoel krijgt en verwarrende signalen naar je lichaam stuurt over wat te doen met alle bewegingen die steevast volgen.

De in Boedapest geboren componist Tibor Szemző is al sinds de jaren '70 een onvermijdelijk onderdeel van de Hongaarse avant-garde, als oprichter van het minimalistische ensemble Group 180 (dat samenwerkte met Steve Reich, Alvin Curran, Phill Niblock - je snapt het wel) en van multidisciplinaire performances als Fodderbasis en het Gordian Knot Cinematic Music Lab. Zijn uitgebreide solo-output omspant meer dan 40 jaar, maar bleef toch een beetje aan de "cultkant" totdat heruitgaven van rariteiten zoals Snapshot From an Island de ronde begonnen te doen. Net als zijn collega Laszlo Hortobagyi zijn zijn soundscapes direct herkenbaar, terwijl ze ostentatief alle pogingen tot categoriseren tarten. Sluipend tussen de sferen van ambient, new age, minimalisme en gesproken woord ontstaat een ondefinieerbare visie die gegrond voelt in de moderne wereld, maar die net zo snel weer vervliegt in ondoorgrondelijkheid zodra je denkt dat je het doorhebt.

Wanneer de Gentenaar Benoît Monsieurs, aka Venediktos Tempelboom, op zijn 12-snarige gitaar begint te spelen, staan de teruggetrokken zwervers in de rij om mee te liften op de grillige geluidsgolven die hij produceert en om spontaan met hem mee te doen in zijn meditatief bodyrocken en headbangen. Na het uitbrengen van de Het Ruist EP op KRUT in 2021 en Het Vuil Volkske op KRAAK in 2022, blijft Tempelboom door de KRAAK sferen zwerven, waarbij hij de zintuigen van de luisteraars overweldigt met zijn rinkelende primitieve folkliedjes en ze meesleept in diepe contemplatie. Hij doordrenkt zijn omgeving met een transcendentale kwaliteit en slaagt er zelfs in om de sombere, melancholische landschappen van Oost-Vlaanderen te transformeren in uitgestrekte majestueuze terreinen die benaderen wat de romantici bedoelden met het sublieme ~ schrik en ontzag verenigd!

Rebecca en Fiona, het zusterduo van Acte Bonté met bekendheid in de sobcore en Rattus underground, staan er ook om bekend dat ze achter de draaitafels de boel op stelten zetten met een werkelijk onvoorspelbare mix van knallers die alleen als absurd opzwepend kan worden gekwalificeerd. Met de computer gecrooneerde ballads, italo campfests, rabiate elektronica en wave-wave certifiables: genres kakelen in het gezicht van de rede terwijl zintuigen verloren gaan wanneer dit zusterpact het overneemt, tot het punt dat niemand zich ooit nog herinnert hoe ze begonnen te dansen en of ze ooit nog kunnen stoppen.