KRAAKFEST 2024 HUISWERK: Horacio Pollard

Aan het einde van je It's Psychedelic Baby interview staat een goede samenvatting van je leven. Hoe is het leven in Berlijn tegenwoordig, en wat heb je gedaan sinds je voor het laatst bij ons KRAAKers was op KRUT Fest 2020?

Ja, ik gaf hem stap voor stap een overzicht van mijn zeer bescheiden muzikale reis, of hij dat nou leuk vond of niet.

Hoe is het leven in Berlijn tegenwoordig en wat heb je gedaan sinds je voor het laatst bij ons KRAAKers op KRUT Fest 2020 was?

Je hebt me hier al vaak over horen zeuren gg, maar kort na het Krut festival werd ik ziek en nam ik een paar jaar vrij van concerten. Het was grimmig, hoewel een pauze van spelen best verfrissend was. Het is me wel gelukt om thuis veel muziek op te nemen en een paar tapes uit te brengen. Sindsdien ben ik ook obsessief gaan tennissen. Eigenlijk probeer ik gewoon gezond te blijven, maar op een chique sportieve manier.

Je muziek voelt ongelooflijk chaotisch aan en neemt niet altijd de meest voor de hand liggende paden. Heb je het gevoel dat het in de loop der jaren is geëvolueerd?

Ik zou niet zeggen dat het veel is geëvolueerd, maar ik heb geprobeerd om het vooruit te laten gaan. Wat chaos betreft: ik hou ervan dat dingen klinken alsof ze uit elkaar vallen of alsof de geluiden zonder al te veel nadenken bij elkaar zijn gemept en niet al te formulaïsch of voorspelbaar zijn. Er is ook een inherente chaos (bijna alles in feite!) die voortkomt uit het feit dat ik de dingen niet goed onder controle kan houden.

Hoe verloopt je proces als je componeert of jamt of wat het ook voor jou is?

Ik besteed veel tijd aan het sequencen van drum- en synthpatronen en het uitzoeken hoe ik de 10 biljoen fx-pedalen die ik heb moet configureren. Als dat klaar is, ben ik op jamgebied... en dat is ongeveer de omvang van mijn compositieproces.

Ik ben alleen geïnteresseerd in het maken van muziek die live gespeeld kan worden en dus in het omgaan met alle praktische beperkingen die dat met zich meebrengt. Als ik met te veel opties wordt geconfronteerd, slaan mijn hersenen op hol, dus beperkingen, zoals we allemaal zouden moeten weten, zijn de sleutel.

Was de gouden microfoon er altijd bij betrokken?

Ik vond de microfoon in een 2e hands elektronicawinkel in Osaka in 2016. Er waren er zo'n 20 om uit te kiezen... gouden microfoons waren op een gegeven moment erg populair in Japan. Eerst werd ik aangetrokken door het goud, maar toen ontdekte ik dat hij ook een aan/uit-schakelaar had, wat erg handig is. Ik neem aan dat er nu wat geroezemoes is in Brussel over het al dan niet gebruiken ervan op het festival dit jaar?

Er wordt niet genoeg over je videowerk gesproken, maar toch lijkt het een groot deel uit te maken van wat je doet. Is dit iets wat je ook met je muziek verbindt, of benader je het als een heel andere praktijk?

Ik speel inderdaad graag in videoland. Ik projecteerde mijn materiaal tijdens shows en ik denk dat het goed werkte, de twee vullen elkaar mooi aan. Ik merkte dat mensen die mijn muziek niet konden verdragen tenminste iets hadden om zich aan vast te houden met de beelden. Dat is de feedback die ik vaak kreeg. Maar het was zo omslachtig om te maken, omdat het voornamelijk animatie was, dat ik er niet genoeg van kon maken om de boel fris te houden. Ik moet er weer mee verder. Misschien moet ik de volgende keer statische opnamen van alledaagse gebeurtenissen gebruiken, dat kost veel minder tijd.

Staan er nog belangrijke dingen op stapel, muzikaal, artistiek of anderszins?

Het enige spannende aan de horizon is het KRAAK festival en een show in Parijs de dag ervoor. Hopelijk krijg ik mijn boel bij elkaar en maak ik binnenkort ook een plaat.

Of boek-/youtube-aanbevelingen, als er niets anders is.

Ik heb onlangs Stoner van John Williams gelezen. Ik denk dat ze dat lezen op Amerikaanse middelbare scholen. Kan het mis hebben. Dat was in ieder geval erg goed.