KRAAK FEST 25 HIGHLIGHTS: De Vlaamse Primitieven

Wanneer zijn jullie samen gaan spelen en opnemen?

Laten we even teruggaan in het verleden en nostalgisch worden; Jan en ik leerden elkaar kennen toen we ‘Jazz Guitar’ studeerden aan de universiteit. Ik zag/hoorde hem altijd rondlopen en spelen op de campus. Ik hield erg van zijn stijl en werd er behoorlijk door geïntimideerd - dus ik ‘hield me cool’ en deed alsof zijn coolheid me niet beïnvloedde (dat is de manier van de zelftwijfelende krijger). Zelfs met zo'n ‘kom niet in mijn bubbel met je koelheid’-houding vonden er enkele cruciale momenten plaats:

Jan en zijn - binnenkort - vriendin (nu ex-vriendin) bezochten een optreden van mijn vorige/nu verdwenen band. Het meisje en ik kenden elkaar en hadden wat gemeenschappelijke vrienden. Ik zie ze nog zitten aan de tafel in ‘Café Cabron’ - dat is het moment waarop we voor het eerst verbaal met elkaar begonnen te communiceren. Het eindigde met de woorden: Tot maandag in de Jazz Studio'.

Dit brengt ons bij de tweede pijler - het spelen;- Repetitieruimte was schaars, als muziekfreaks wilden we constant oefenen. Dus was er een soort ‘conciërge’-kast die leeg was en niet werd gebruikt. Dus ik heb een bordje geprint en geplastificeerd waarop stond: ‘VERBODEN VOOR STUDENTEN’ en ben daar gaan oefenen. Plotseling hoorde ik geklop op de deur en ik fluisterde: ‘Kom binnen’ - het was Jan die de kamer binnenkwam. Ik zei hem de deur snel te sluiten zodat niemand de geheime ‘oefenruimte’ zou ontdekken. We begonnen te praten over jazz-standards. Na dat gesprek was het duidelijk dat we een gezamenlijke liefde deelden voor standards als ‘Beatrice’, ‘The Days Of Wine And Roses’, ‘Stella By Starlight’ etc... Dus begonnen we deze standards te spelen in onze geheime oefenruimte. Het duurde niet lang voordat we erachter kwamen dat we allebei geïnspireerd waren door de meer ‘out-there’ benadering van deze klassieke jazzdeuntjes. Het begon als het interpreteren van een jazz standard, maar het eindigde als een dadaïstisch auto-ongeluk. Dat is het startpunt voor onze verkenning van geluiden - onze vriendschap begon daar... in die ‘geheime’ oefenruimte //

Toen begon het leven te gebeuren - ik stopte met mijn jazz ‘studies’ en begon een nomadische excistenzZz. Jan verfijnde nauwgezet zijn gitaarkunsten aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Tegen die tijd waren onze wegen al een tijdje gescheiden, maar we kwamen nog steeds op onregelmatige tijden bij elkaar om te jammen. Wanneer we elkaar ontmoetten werd het veel vrijer en gezelliger. ~ Gezellig als het horen van vloeibare verf - je krijgt het ‘’'''. Maar er was geen consistentie in die bijeenkomsten.

Spoel een paar jaar vooruit; het leven heeft me uitgeput en me voor een hele rit meegesleept - Jan heeft zijn reis aan het conservatorium afgerond en heeft - terecht - zijn ‘Master Of Guitarrrr’-diploma gehaald. Ik kwam terug van een heel bohemienachtig leven - wonen in trailers, reizen, squads... noem maar op. De 21e-eeuwse ziekte van snuiven, hoesten & isolement sloeg toe en een abrupte/radicale verandering van liefde, leven en omgeving kwam op zijn plaats. Alle schemerbars aan de rand van loser-town bezocht en plotseling - BOOOM BAM PAW - in Antwerpen aangekomen, de plectrum laten vallen, de meesters John Fahey, Bert Jansch, John Renbourn etc. bestudeerd. Maakte opnieuw contact met Jan en hield deze improvisatiesessies op regelmatige/vaste basis. Deze momenten - of repetities zoals sommigen ze graag noemen - zijn speciale momenten die niet lijken op het gebruikelijke gevoel van een repetitie - het is meer catharsisch dan dat - Jan is mijn soul brother.

Er staan leuke beschrijvingen van jullie jams op Bandcamp, zoals hoe “‘Honing & Gal’ werd opgenomen diep in de nacht na het optreden van Suzan Peeters & Tanz Mein Hertz in La Cheminee in BXL” Hoe zien jullie opnamesessies er meestal uit? Krijgen jullie ook vaak inspiratie nadat jullie samen naar optredens zijn geweest?

Onze opnamesessies vinden allemaal plaats in mijn ~woonkamer ~. Toen we begonnen met dit project moesten we onze shit bij elkaar krijgen - dus dit vertaalde zich in dagenlange ‘repetities’ (ik haat dat woord). We hielden van die marathonsessies in mijn appartement - voordat er meubels stonden - van vrijdag tot maandag.

van vrijdag tot maandag. Het begint met een warming-up door naar wat platen te luisteren, wat te praten over ons leven, een warming-up improvisatie te doen... Daarna drukken we gewoon op de ‘record’ knop. Vanaf dat moment - we weten niet wat er aan de hand is, of wat er gebeurt, of wat er is gebeurd of wat er gaat gebeuren - snap je het. We spelen totdat we een glimlach op ons gezicht krijgen - hoe goed klinkt ditdddddddddd ~ We jammen urenlang - en nemen Amanita M. mee voor een ritje.

Na al het improviseren/opnemen luisteren we naar onze opnames en we transcriberen de dingen die we leuk vinden en plaatsen ze in context. Jan en ik hebben heel veel lol; een avond in mijn woonkamer bestaat uit muziek, kunst, filosofie, lange gesprekken over de bron van religie en het delen van absurdistische gedachten en grappen. We luisteren ook veel platen samen! De ‘Experiment In Metaphysics’ plaat van ‘Perry Leopold’ is een heilige graal voor ons. Andere platen waar we samen veel naar luisteren is Boyd Rice - Music, Martinis & Misanthropy, The Strawberry Alarm Clock - Wake Up, It's Tomorrow etc. Voor elk optreden hebben we het ritueel om naar The Psychedelic Sounds Of The 13th Floor Elevators te luisteren om de sappen te laten stromen.

Zeker weten dat we geïnspireerd raken door samen naar optredens te gaan; de programmering van KRAAK, De Nor, Sound In Motion & Klankhaven - dat is waar het voor ons om draait - het vormt echt ons esthetische universum. God zegene de freaks. Het gevoel van melancholie en wereldmoeheid komt van ‘echt’ zijn - je ware zelf laten zien in elke situatie, ongeacht de gevolgen. Je eigen naakte zelf zijn zal je leiden naar de plek waar je thuishoort. Je moet gewoon grip krijgen op jezelf!!!! Dat is niet altijd een gemakkelijk proces en je hebt te maken met veel oordelen. Maar ja, raad eens wie er het meeste plezier heeft! ~~

Je “Improvisation II - Kinderen van Dronevolk” is geschreven als reactie op “Dronevolk” van Jef Mertens. Kun je ons vertellen over je eerste ontmoeting met deze DIY-documentaire en hoe het jou en je muziek heeft gevormd?

Ik zag Sylvester Anfang voor het eerst op het legendarische Yellowstock festival - dat is wat me naar de ‘Dronevolk’ documentaire leidde. Ze speelden een ongelooflijke set van wie weet hoeveel uur - de muziek, gecombineerd met de cultische iconografie waar ze bekend om staan, de combinatie van traditionele folk, het occulte, psychedelische tovenarij en black metal symboliek raakte me hard als tiener. Ik kon er geen wijs uit worden - en dat is wat geweldige kunst moet doen; je zo verwarren dat je daarna niet meer in staat bent om je eigen schoenveters te strikken!!! Die show was geweldig en ik ontmoette Glen Steenkiste die dag terwijl ik tapes van obscure psychedelische platen afspeelde op een boomblaster die ik op een rommelmarkt had gekocht. Alle muzikanten die betrokken waren bij de ‘Dronevolk’ documentaire waren de wegbereiders van nieuwe manieren om muziek te benaderen - ze zetten de standaard voor de DIY scene in België - de repercussies daarvan zijn vandaag de dag nog steeds voelbaar - zoals blijkt uit onze muziek. We klinken niet zozeer als de artiesten uit die documentaire - maar we putten uit hetzelfde bronmateriaal en proberen het ons eigen te maken. Jan was een grote inspiratiebron en speelde een cruciale rol bij het ontwikkelen van ons geluid omdat hij al die exotische instrumenten verzamelt. Toen we net begonnen, bracht hij al deze instrumenten mee. Ik raadde hem die documentaire aan en hij vond hem geweldig. Na het zien van de docu hebben we samen een tafel vol instrumenten neergezet en ons omringd met allerlei soorten gitaren, banjo's, zithers etc... en zijn we begonnen aan de vrije-vorm tune ‘Kinderen Van Dronevolk’ - als een hommage aan die artiesten die het pad geëffend hebben. Jan werkt aan een album met Ernesto (Sylvester Anfang/Bear Bones, Lay Low) dus de cirkel is rond - het wordt een killer album!!!

Aangezien jullie “graag [jullie] invloeden op [jullie] mouwen dragen”, kunnen jullie er een paar noemen waar jullie op dit moment door beïnvloed zijn?

Ja zeker - hedendaagse artiesten waar we door beïnvloed zijn; Glen Steenkiste, Jef Mertens, Liam Grant, Glenn Jones, Chris Rainier, Jon Collin, Brecht Ameel, Edgar Wappenhalter, Dennis Tyfus, Venediktos Tempelboom, Elko Blijweert, Jeroen Stevens, Gabriela Gonzalez & Gaute Granli, Pat Murano, Varkenshond, Anla Courtis, Buck Curran, Kadonnut Manner, Builenradar etc.. Al deze mensen houden het echt en worden gedreven door pure liefde voor het vak! Het feit dat ze allemaal vrienden/bekenden zijn maakt dit nog cooler. We organiseren ook regelmatig shows voor veel van de hier genoemde kunstenaars; om onze waardering voor hun werk te tonen! Mijn vriendin en haar vrienden zijn schilders; de manier waarop ze de wereld zien, hun absurdistische manier van denken en dollen is zo geweldig. We houden van de manier waarop schilders de wereld om hen heen vormgeven tot een onverklaarbare transmutatie. Je voelt de aanwezigheid van een schilder als je er een ontmoet; je barst in tranen uit van het lachen of krijgt hoofdpijn van pure verwarring - Dus bij deze een dikke shout-out naar Louise Mrazkova, Arth Verrydt & Laura Vandenbroecke - Ze helpen ons enorm - met het maken van kunstwerken, posters voor voorstellingen... noem maar op. Reconnect the arts in the digital age & remember ~~ Eternity Is In Love With The Productions Of Time ~~ Thanks for having us at KRAAK festival!!! We houden van jullie!!!

Aangezien jullie “graag [jullie] invloeden op [jullie] mouwen dragen”, kunnen jullie er een paar noemen waar jullie op dit moment door beïnvloed zijn?

De Vlaamse Primitieven staan op Bandcamp/Instagram ~ hun debuutalbum Lucht Van Een Andere Planeet komt 8 maart uit op Carbon Records & Pang Pang Records, dezelfde dag als KRAAK Fest! Koop je kaartjes voor dit Het Bosian hangt deze kant op <3