Ik was al enkele jaren dingen aan het opnemen met mijn instrumenten en mijn computer. Het was echter pas toen (K-RAA-K)3 mij benaderde, dat ik mijn ideeën heb samengeraapt en aan eigenlijke songs begonnen ben. Daarvoor was ikzelf mijn enige publiek. Hoewel de nummers op deze cd gestructureerde folksongs zijn, gaat mijn muzikale interesse en benadering vooral uit naar religieuze en sjamanistische muziek, zij het boeddhistische-, krishna- dan wel Indisch-Amerikaanse muziek. Het gaat mij niet om het inhoudelijke karakter, maar eerder om het repetitieve, de mantra en het droneachtige. Ik probeerde een tijdloze, tranceachtige sfeer te creëen die je terugvindt in religieuze muziek, maar zonder westerse instrumenten te gebruiken (zoals tempura, harmonium, schalen, belletjes en repetitieve vocalen). Ik hou heel erg van dat gerammel en geklingel. Toen ik ‘Sevenfold’ schreef, had ik echt een magisch ritueel rond een indiaans kampvuur in gedachten. De luisteraar moet het dus ook zo interpreteren. ‘Sighing, Seething, Soothing’ is een lang droneachtig nummer van twintig minuten, verdeeld in drie stukken: het eerste, de inleiding, is opgebouwd rond een pianothema. Dat gaat over in een het middenstuk dat geleid wordt door repetitief gezang, bellen, draailier en overstuurde gitaren. In het slotstuk nemen de delaygitaren het over om tot een postrockachtig einde te komen. ‘Nihil, as in Nihilism’ is een soort van protestlied. Het hele mediacircus rond de Tsunamiramp ergerde me zo erg, dat ik niet anders kon dan er een nummer over schrijven. De titel refereert aan mijn houding tegenover de geldcollecte gevoed door grote bedrijven. Het meest toegankelijke nummer op de cd is ‘Almost, Silver’. Daarom wou ik het als laatste nummer. Ik wilde eindigen met een positief gevoel. Eigenlijk gaat dat nummer over een onbeantwoorde liefde en helemaal niet positief, maar de muziek is zachter en aardiger. De muziek op deze cd moet als een geheel beschouwd worden en dwingt de luisteraar ertoe zijn routine te doorbreken door in een tijdloze staat van een utopische wereld te stappen.
— Stef Heeren, 28 maart 2005
