Visions for the 21st century’s dandy.

In 2013 popte techno plots terug op in de underground — na het imploderen van de Ravescene trok ze zich terug in de mainstream, waar het nog steeds slecht vertoeven is. Voormalige noisers als Container, Bill Kouligas en Rabih Biani brachten 4/4 beats terug en bekenden ooit Jonnies geweest te zijn. Je kent die vervelende jongens nog, die in je dorp rond de bushalte hingen, je ineensloegen, Buffalo’s droegen en ondanks hun dof brein met de mooiste vrouwen wegliepen. De klootzakken. Echter, stiekem was Hardcore techno best cool.

In de slipstream van technoise dreven verlichte geesten boven die techno afstripten tot gestileerde digitale visioenen die dezelfde rush geven als een goede 4/4 kick. Adam Asnan, Dale Cornish, Lorenzo Senni en Jung an Tagen verfijnen de euforie, en benadrukken het transcendentale minimalisme in techno. Ze projecteren een grijze zone waarin menselijke wezens transfigureren in een fluide massa.