Thirionet is een voormalig rope access worker en tegenwoordig een boer van biologisch groen. Hij assembleert precies wat een subtiele balans lijkt tussen hoge door de mens gemaakte structuren en zachte bemeste grond; een hoogspanningsmast geplaatst in een biotisch landschap. Het is allemaal een gelijkmatige mix, spontaan en stabiel, maar deze contraptie komt voort uit diepgaande overwegingen. “Ik koos deze nummers uit vele andere,” zegt Quentin, ”omdat ik de melodieën de hele tijd in mijn hoofd hoorde, en omdat ik huilde terwijl ik ze speelde zonder echt te begrijpen waarom.”
Gewapend met niets meer dan een blackbox, een sequencer, een freeze pedaal en een cassettespeler orkestreert Thirionet een levendige rite van gepolijste toekomsten. De ambiances van Maibaum doen soms denken aan de omhullende arrangementen van Hans-Joachim Roedelius en zijn gebaseerd op milde repetitieve patronen die vervolgens worden getextureerd door prikkelende uitlopers, mechanische ontwrichtingen en vernieuwingen die de opzwepende bewegingen aanwakkeren en verhelderen. I'm Happy and I'm Singing van Jim O'Rourke doet me denken aan de gedetailleerde en prismatische aard ervan, maar Sumer Is Incumen In heeft zijn eigen verhaal. Het is een verhaal over regeneratie, over de delicate procedures en allure van de lente, een viering van gracieuze en gelukkige kruisingen tussen natuur en machines.
Het album ontvouwt zich als een enorme motor die vlees wordt om mee te drijven in de ether van een broeierig land. Het terrein wordt aangenaam en vruchtbaar in het titelnummer; de kleuren en melodieën van mei beginnen zich te ontrafelen. Chromatische zuilen rijzen op en bepalen de scherptediepte van het landschap, een synesthetische stroom voortbrengend tussen kristallen lichten en krijsende organismen. De snelle caleidoscopische arpeggio's van Grande Albero Buono Magico Uoma klinken als het aftasten van het lakmoesloof van een boom. Dan neemt Ciguri ons mee terug naar het mistige moeras van het begin, maar wordt plotseling verlicht door de labyrintische rotonde van een insect. The Jeweled Grid is een gedicht dat de glanzende metalige stem van Quanta Qualia voordraagt als een verslag van de verschijnselen van het album. “Glimmende openbaringen springen eruit. Parels van gedachten flikkeren rond.” Beelden van binnenuit die destilleren om onder ons rond te dwarrelen. Het struikgewas lost op als het album kalm eindigt in Le Concept De Chien N'aboie Pas. Wuivend onder gezeefd zonlicht tintelen bladeren en takken tot de wind zwak wordt. Alle warme wezens die onderweg zijn verzameld en al diegenen die rond het prachtige evenwicht van de meiboom hebben gedanst, trekken zich nu terug en vouwen zich klein op om opnieuw de wedergeboorte te bevorderen.
- José Badía Berner
