Endryhmes is een neologisme dat één van de meest standaard en intuïtieve dichtvormen — de eindrijm — verheft tot een zelfstandige muzikale vorm. Op twee namiddagen in november 2014 en januari 2015 nam Razen vier stukken op waarin ze een nieuw minimalisme verkennen. De vier stukken worden gedragen door de dwingende focus en improvisatie — aangescherpt tijdens talloze concerten. Het trio ontdoet hun akoestische deep listening van de kenmerkende drone en openen de poort naar een ruw melodisch en psychedelisch minimalisme, waarin de geest van Louis Andriessen waart.

De openings- en slottrack zijn rauwe pulserende improvisaties, opgebouwd uit korte melodische partikels waarbinnen trage structurele verschuivingen ontstaan. Het middenluik Sorcerer / Piper vernietigt elk muzikaal houvast en laat de luisteraar achter in een koud, geïsoleerd spectrum, alleen en onderhevig aan externe krachten. Ook hier duikt, zoals in Remote Hologram, de erfenis van Pauline Oliveros op. Razen stelt met Endrhymes de luisteraar voor een voldongen feit: zich onderdompelen, of de beker aan zich te laten voorbij gaan.